De beroemde uitspraak van de paus “bedankt fur die Bluhmen”, kwam in mij op toen ik op de terugweg was naar huis, komende van de thuisbasis van HifiPlatform in Oosterhout.
Daar stond de alleerste, nieuwe Blumenhofer FS17 in Nederland. Dit duitse merk is natuurlijk bekend van zijn grote hoorn-systemen. Helaas zullen deze voor veel muziekliefhebbers boven het budget vallen. Blumenhofer realiseert zich dat waarschijnlijk ook en met die gedachte in het achterhoofd, heeft men misschien wel de nieuwe FS17 ontworpen.
De FS17 valt met € 3600,00 in een wat meer bereikbare prijsklasse, dan zijn grotere Horn-Bruders. Haal je voor dit bedrag vervolgens dezelfde kwaliteit in huis? Nee, natuurlijk niet!
Veel interessanter is de vraag, in hoeverre hij daarbij in de buurt komt? Welnu, als ik een rapportcijfer moet geven, kom ik uit op een 8,3. En wel, een 8 voor het midden en het hoog en een 9 voor het laag. Voor een prijs/kwaliteitverhouding zou ik rond een 9 denken.
Hoe zijn de genoemde cijfers tot stand gekomen? Een groot aantal fragmenten van zeer uiteenlopende aard zijn gedraaid, voordat de pen voor de eerste keer het papier raakte.
Iedereen weet dat er nogal wat kwaliteitsverschil tussen diverse opnames kan zitten. Daarom is het verstandig altijd, eerst een soort van gemiddelde indruk te krijgen, van wat een luidspreker met al die uiteenlopende opnames doet.
Daarna zijn er een paar, goedgekende opnames intensief beluisterd en beoordeeld;
Fragment 1: ……. van Astrud Gilberto
met het orkest van (ik durf het bijna niet te zeggen) James Last, door veel collega musici gekscherend James Overlast genoemd. Je kunt er van houden of niet, maar zijn orkest bestaat uitsluitend uit top-musici. Naast Astrud is er een mannelijke zanger. Op een goed systeem is te horen hoe levenloos de beste man zingt. Hoe gaat de FS17 daarmee om? Genadeloos! Deze luidsprekers laten dat eenvoudigweg horen. Dat is het grote nadeel van een goede luidspreker, maar bedenk u eens wat hij met een goede stem gaat doen? Juist ja, genieten. De stem van Astrud klinkt wat lichter dan ik gewend ben.
De vele percussie instrumenten die deze opname rijk is, laten een breed beeld horen. Vergeleken met een aantal aanzienlijk duurdere luidsprekers, is er wat minder detail in b.v. cabassa en conga. Tijdens de trombonesolo zijn de resonanties van de beker goed waar te nemen. De bas is op deze cd wat zacht opgenomen. De FS17 laat dat ook precies zo horen. Er wordt geen laag toegevoegd. Gelukkig maar, er wordt niets toegevoegd.
Fragment 2: …………van Freddy Hubbard.
Over van Latin naar wat zwaardere Jazz. Deze negertrompettist heeft van nature een volle toon. Soms lijkt het of je naar een bugel luistert, waar hij overigens ook regelmatig op speelt.
De track begint met conga’s. De diepe kastresonantie van deze hoge handtrommels, is goed te horen. Je ziet als het ware dat het geen bongo’s zijn. Na een aantal maten gaat de basgitaar een octaaf lager spelen. Dat keurig en onverzwakt weergegeven. Wat het laatste betreft vallen monitoren nog wel eens door de mand. Het is en blijft een stukje natuurkunde altijd. De blazers (trompet en sax) laten een groot, vol en fraai beeld neer. In zijn algemeenheid is er een soort rust in het geluidsbeeld, die erg plezierig overkomt. Tijdens de trompetsolo is de opgenomen galm goed te horen. Het timbre is groot en vol. Met de sax is ook weinig mis. Erg fraai allemaal. Het stuk eindigt met groot aantal percussie-instrumenten. Ofschoon elk instrumentje goed waar te nemen is, heb ik dat wel eens realistischer gehoord.
Daarmee bedoel ik op de manier waarop electrostaten en magnetostaten dat kunnen. Er moet dan echter wel een stuk dieper in de buidel getast worden dan bij de FS17 het geval is.
Fragment 3: ………….. van de Arabesque CD.
Voor de afwisseling een stukje klassiek. Het geluid van een grote trom in een symfonie-orkest, behoort tot de laagste klanken die een dergelijk orkest kan produceren. De roffel die er op gespeeld wordt, is beslist indrukkend te noemen en voor deze prijsklasse ongekend.
Het knorrige karakter van de fagot komt realistisch over. Lastig te bespelen instrument overigens met zijn dubbelriet. De xylofoon laat meteen horen, dat het een exemplaar met houten staven is. “Dit zijn echt goede luidsprekers”, spookt er steeds door mijn hoofd. Ondertussen komt er een prachtige trompet in het orkest naar voren. “Ja, dit is echt goed”.
Resume
Een cijfer hadden wel al in de openingstekst en wel een 8,3. Dat betekent dat het beter kan. Het laag is absoluut het meest sterke punt van deze luidspreker. Nooit opgesloten en altijd met duidelijke aanzetten. Het midden en hoog is zonder meer goed te noemen. Vergeleken met de grotere Blumenhofer Bruders, zou dat nog wat gedetailleerder en opener mogen klinken. Maar, dan moet u eerst serieus gaan sparen.
Wil van den Dungen
musicus